Τάι

“Αυτήν θέλω, τη θέλω τώρα και θα την υιοθετήσω”.  Πέφτω  πάνω της κουνώντας την ουρά μου. Πηδάω στην αγκαλιά της. Της κάνω χαρές, της δίνω φιλιά.  “Θα την πάρω, αυτή είναι,  τη βρήκα. Μ αυτήν θα περάσω  τη ζωή μου.  Το αποφάσισα.”

Βρέθηκε νεογέννητη στα σκουπίδια, μου εξηγεί  η Χριστίνα. Είναι σκέτη γλύκα, γι’ αυτό την ονόμασα Μελένια. Κανείς όμως δεν την έχει φωνάξει με το όνομά της.   Δυο φορές έχει πάει σε οικογένειες και δυο φορές την έχουν διώξει. Τον τελευταίο χρόνο ζει σε πανσιόν, ουσιαστικά μόνη της.  Δε μπορώ όμως να την αφήσω  στο δρόμο. Τουλάχιστον εκεί είναι ασφαλής και δεν κινδυνεύει από αυτοκίνητα και φόλες.   Απορώ, είναι τόσο ξεχωριστή και κανένας δεν έχει ζητήσει να την υιοθετήσει.

Στα σκουπίδια;  Δεν πιστεύω στ αυτιά μου.  Ποιος μπόρεσε να το κάνει σ’ αυτό το υπέροχο πλάσμα που χοροπηδάει δίπλα μας. Σ αυτό το καστανό βλέμμα που με κοιτάει και λιώνω.  Δε μου παίρνει  και πολύ χρόνο. ” Αυτήν θέλω, τη θέλω τώρα και θα την υιοθετήσω”.  Χαϊδεύω την κοιλίτσα της, έτσι όπως έχει παραδοθεί στα πόδια μου. “Θα την πάρω, αυτή είναι,  τη βρήκα.  Μ’ αυτήν θα περάσω τη ζωή μου.  Το αποφάσισα”.

Νά’ μαι στο καινούργιο μου σπίτι. Μ αρέσει, αλλά είμαι τρομερά αγχωμένη. Μήπως έφυγε και δε γυρίσει; Από την αγωνία μου κλαίω συνέχεια. Δε μπορώ να μείνω λεπτό μόνη μου. Φοβάμαι.  Ξύνω τις πόρτες, χύνω το νερό μου, ανεβαίνω στους καναπέδες, μασουλάω ό,τι βρω μπροστά μου.

Η Φρόσω  με φωνάζει Τάι. Μ’ αρέσει αυτό το όνομα.  Ο καιρός περνάει και φεύγει αλλά πάντα  γυρνά. Με θέλει. Στ’ αλήθεια με θέλει.    Κοιμάμαι σ’ ένα ζεστό κρεβατάκι. Ανακαλύπτω τον κόσμο και τις ομορφιές του.  Τι ήχοι, τι χρώματα, τι μυρωδιές…αχ οι μυρωδιές.   Το καλύτερό μου είναι όταν πηγαίνουμε μεγάλες βόλτες στην εξοχή.   Όχι, μάλλον όταν  κυλιόμαστε στο πάτωμα και γαργαλιόμαστε.  ‘Η μάλλον όταν πηγαίνουμε διακοπές και πλατσουρίζουμε στη θάλασσα.  Όχι, όχι, το καλύτερό μου είναι όταν μ’ αφήνει να γλύφω το κεσεδάκι απ’ το γιαούρτι.  Μμμμμμ, τώρα που το ξανασκέφτομαι,   το καλύτερό μου είναι  όταν φοράμε τα κίτρινά μας ρούχα και πηγαίνουμε να συναντήσουμε παιδιά και σκύλους. Δε μπορώ να σας περιγράψω πόσο πολύ διασκεδάζουμε.

Έχω ξεχάσει πόσο μόνη ήμουνα παλιά. Και η Φρόσω μου έχει ξεχάσει πόσο λυπημένη ήταν  χωρίς εμένα.  Μια μέρα, μου ψιθύρισε στ αυτί  ότι το όνομά μου σημαίνει “θεραπεία”.  Σας το λέω και αυτό θα είναι το μυστικό μας, εντάξει;

Μπορείτε να διαβάσετε το υπέροχο άρθρο “Τάι: η τετράποδη θεραπεύτρια” (πηγή www.trixes.gr)