Πληροφορίες
Περιγραφή
Σε κεντρικό δρόμο του Ματιού, το 2017, τριγύριζε πάντα με σκυμμένο κεφάλι και μαζεμένη ουρίτσα μια νεαρή κατάμαυρη μικρούλα, αδύναμη, γεμάτη τσιμπούρια. Καθημερινά της αφήναμε φαγητό και νερό, με την ελπίδα να μας εμπιστευτεί λιγάκι. Η μικρούλα πλησίαζε το φαγητό μόνο αφού είχαμε μπει στο αυτοκίνητο και είχαμε απομακρυνθεί. Ύστερα από πολύ καιρό, και παρόλο που συνέχιζε να τρέμει από φόβο, μας άφησε να πλησιάσουμε για χαδάκια και έτσι, σιγά σιγά αποπαρασιτώθηκε, στειρώθηκε, έκανε τις θεραπείες της, όπου στο τέλος «βαρεθήκαμε» κι εμείς κι αυτή να πηγαινοερχόμαστε στους δρόμους και «δέχτηκε» να την φιλοξενήσουμε σπίτι. Εννοείται πως ούτε εμείς, ούτε οι σκύλοι της οικογένειας την αφήσαμε να ξαναβγεί στο δρόμο, και η νεαρή με το καινούριο όνομα ηρέμησε, εμπιστεύτηκε, έγινε μέλος της οικογένειας, δεν έχει πια σκυμμένο το κεφάλι και μαζεμένη την ουρίτσα. Η εμπειρία όμως του δρόμου δεν σβήνει, καθώς δεν σταμάτησε ποτέ να τρέμει ολόκληρη μπροστά σε οτιδήποτε καινούριο ή άγνωστο. Η συμμετοχή της Μπλάκυ στην ομάδα της SAPT, τη βοήθησε πολύ να «αντέχει» να έρχεται σε επαφή με ομάδες παιδιών και ενηλίκων. Και μιας και το κορίτσι μας δεν είναι καθόλου εκδηλωτικό, αλλά ήρεμο και ήσυχο, βοηθά με τη σειρά της παιδιά και ενήλικες με συστολή, να εξοικειωθούν με την παρουσία και την παρέα ενός σκύλου.
