Λούνα

Ήταν Κυριακή του Πάσχα, Πρωτομαγιά, όταν μετά από πολλή σκέψη αποφάσισα να διασχίσω την εθνική οδό. Προσπαθούσα δειλά και με τρόμο να αποφύγω τα αυτοκίνητα που έτρεχαν σαν τρελά, όταν ξαφνικά ένα αμάξι με προσπερνά και σταματά. Βγαίνει μια κοπέλα και κάνοντας σινιάλα στα αυτοκίνητα να κάνουν στην άκρη για να μη μας πατήσουν και τις δυο, με πλησιάζει προσεκτικά και με παίρνει αγκαλιά. Μέχρι να καταλάβω ότι βρισκόμουνα σε ασφαλές περιβάλλον, έτρεμα σαν το φύλλο! Όταν συνειδητοποίησα ότι όλα ήταν καλά, άρχισα να γλύφω τα χέρια της κοπέλας και του φίλου της που οδηγούσε. Υποθέτω ότι εκείνη τη στιγμή η κοπέλα αποφάσισε να με κρατήσει κοντά της.

Εδώ και 5 χρόνια ζω αρμονικά μαζί με όλη την οικογένεια και τον άλλο σκύλο τον Speedy. Φροντίζουμε η μια την άλλη και όσο για τα πράγματα που κάνουμε παρέα, θα μπορούσα να γράψω ολόκληρο βιβλίο!

Έχοντας βιώσει την άθλια ζωή στο δρόμο ,είμαι πλέον εθελόντρια στη Sapt Hellas. Μαζί με τους φίλους μου στην ομάδα, προσπαθούμε με μεγάλη αφοσίωση να κάνουμε το καλύτερο για ανθρώπους και σκύλους.

Σε μια από τις πολλές συζητήσεις που κάνω με την Κατερίνα, θυμάμαι να μου λέει: «Luna, σ’ ευχαριστώ που βρέθηκες στο δρόμο μου».

Η Λούνα μας, η “γάτα” της ομάδας όπως την αποκαλούσαμε λόγω του μεγέθους και της μορφολογίας της  “πέταξε” μακριά μας το καλοκαίρι του 2017. Θα μας λείψει απίστευτα αλλά θα είναι μαζί με όλους τους άλλους αγαπημένους μας τετράποδους…