Λιζέλ

Πληροφορίες

Περιγραφή

Η Λιζέλ ήταν ένα χαριτωμένο ημίαιμο κουταβάκι και σπίτι της ήταν ένα πεζοδρόμιο σε κεντρικό δρόμο της Νέας Ερυθραίας. Όπως ήταν επόμενο, κάποιο από τα αυτοκίνητα που κινούνται με μεγάλη ταχύτητα σε εκείνο το δρόμο την είχε χτυπήσει, ευτυχώς ξώφαλτσα, με αποτέλεσμα η Λιζέλ να έχει πρόβλημα στα πίσω ποδαράκια και βέβαια να έχει αναπτύξει φοβία σε οτιδήποτε κινείται με ρόδες. Όταν σταματήσαμε για να δούμε γιατί κουτσαίνει, διαπιστώσαμε ότι κάποιος που έμενε σε ένα γειτονικό σπίτι της έβαζε φαγητό και νερό, ο ίδιος όμως είχε ήδη δύο κανισάκια και δεν μπορούσε να κάνει κάτι παραπάνω για τη Λιζέλ. Σε εκείνο το τόσο κεντρικό σημείο που βρισκόταν, ήταν ζήτημα χρόνου κάποιο απρόσεκτο αμάξι να χτυπήσει τη Λιζέλ, μοιραία αυτή τη φορά. Δεν μπορούσαμε να την αφήσουμε εκεί και έτσι την πήραμε στο σπίτι μας, ‘προσωρινά’ όπως νομίζαμε τότε, μέχρι να βρεθεί κάποιος να την υιοθετήσει. Όσο περνούσε ο καιρός, η Λιζέλ ξεδίπλωνε όλο και περισσότερο την γλυκιά και αστεία προσωπικότητά της. Παρατηρήσαμε ότι, επειδή είχε ευαισθησία στα πίσω ποδαράκια, είχε αναπτύξει πολύ περισσότερο τα μπροστινά, συχνά χρησιμοποιώντας τα σαν να ήταν χέρια! Όταν ο γιατρός της μας είπε ότι δεν είχε πια κάποιο πραγματικό πρόβλημα στα πίσω πόδια και ότι στην ουσία φοβόταν να τα χρησιμοποιήσει, αρχίσαμε να της κάνουμε αυτοσχέδιες φυσικοθεραπείες στο σπίτι και να την αναγκάζουμε να τα πατάει περισσότερο, ώσπου δυνάμωσαν και δεν είχαν καμιά διαφορά από τα μπροστινά ποδαράκια της. Φυσικά ο καιρός είχε περάσει και πλέον ούτε συζήτηση να δώσουμε τη Λιζέλ αλλού. Σήμερα η Λιζέλ είναι ένα γλυκύτατο και ήρεμο σκυλάκι έξι ετών, με ιδιαίτερη προτίμηση στα γλυκά με άχνη ζάχαρη, την οποία της αρέσει να τινάζει παντού. Τα πίσω ποδαράκια της μπορεί να δυνάμωσαν, αλλά η τάση να χρησιμοποιεί τα μπροστινά σαν χέρια της έχει μείνει. Γι’ αυτό και, όταν θέλει να μας επισκεφτεί, έχει έναν πολύ απλό τρόπο να μας ειδοποιήσει… Χτυπάει το κουδούνι!

———————————————————————————————————————————————————-
Λιζέλ, Λίζελος, Λιζελού, Λιζέλι, Μπίζελος ♥♥♥ Έφυγε από την παλιοπαρέα τον Μάρτιο του 2021.
Στην ομάδα μας από το 2005 μέχρι σήμερα, 16 συναπτά χρόνια. Μία ολόκληρη σκυλίσια ζωή.
Πόσα χέρια μαθητών, εκπαιδευτικών και μικρών και μεγάλων με αναπηρία άραγε να ακούμπησαν το μουσούδι της ή την κοιλίτσα της, που τόσο της άρεσε να προσφέρει για να δείξει, ειδικά στους λιλιπούτειους φίλους της, ότι είναι ΟΚ, και να μη φοβούνται να την χαϊδέψουν;
Ακούραστη, σε σχολεία και ιδρύματα, στην Αθήνα και σε όλη την Ελλάδα. Πάντα εκεί, αχώριστη με την σύντροφό της Athena Papazoglou και με την υπόλοιπη ομάδα που μόνο λατρεία μπορεί να εκφράσει για εκείνην. Και μεγάλη λύπη που δεν την έχουμε πια μαζί μας. Αλλά με την σκέψη ότι έφυγε πλήρης ημερών, ευχαριστημένη με το τεράστιο έργο της, χιλιοαγαπημένη και προσεγμένη σαν και τι, από το πρώτο λεπτό που βρέθηκε στο δρόμο της Αθηνάς, ως αδέσποτη ημίαιμη και… ανεπιθύμητη